Lan Fair / Hintori Saito

Lan

Znajdował sie tu niewielki pokój, o zimnych, białych ścianach, które zostały ozdobione masą przeróżnych plakatów. Pod dużym oknem stały dwa identyczne biurka, natomiast naprzeciw znajdowało sie dosyć duże, piętrowe łóżko, zaraz przy drzwiach. Lan zajął górę, stwierdziwszy, że pognieciona pościel nie będzie sie rzucała w oczy jak ta na dole. W pokoju mimo chaosu na ścianach, było przytulnie i komfortowo.

Lan

Czerwonooki chłopak skończywszy strojenie ścian plakatami, rzucił swoją torbe z rzeczami na piętrowe łóżko, po czym wdrapał sie na nie, lądując twarzą w twardą poduszke.
- Tak strasznie nudno!
Zawył rozpaczliwie stłumiając głos w pościeli. Był znudzony i zmęczony. Nie chciało mu sie nigdzie wychodzić. Z pesymizmem w oczach czekał na jakiś cud. Cisza sprawiała, że wydawało mu sie, jakby w akademiku nikogo prócz niego nie było.
- No tak.. każdy pewnie ma jakieś kreatywne zajęcie..
Westchnął cicho.

Tori

Chłopak otworzył energicznie drzwi i wszedł do środka. Ze wściekłą miną zamknął drzwi kopniakiem i rzucił swoją torbę na łóżko na dole. Rozejrzał się po pokoju i podszedł do okna przy biurkach. Otworzył je i wyciągnął paczkę papierosów. Zapalił jednego mocno się zaciągając.
Nareszcie... - odetchnął jakby z ulgą i oparł się łokciami o parapet.

Lan

Przestraszony zerwał sie z łóżka, gdzie leżał już od dłuższego czasu. Potrząsnął energicznie głową, nie wiedząc co sie właściwie dzieje. Zerknął w strone okna, gdzie znajodwał sie jakiś mężczyzna, być może jego nowy współlokator?
- Umm.. mi też miło poznać..
Warknął sarkastycznie i przewrócił sie na drugi bok. Lan zawsze zaraz po przebudzeniu miewał dziwne humorki.

Tori

- E... - obrucił się do niego profilem - O. Mam współlokatora. Jak fajnie. - powiedział bez większego entuzjazmu na twarzy.
Zgasił papierosa i wyrzucił go przez okno. Oparł się tyłem o parapet i jeszcze raz rozejrzał się po pokoju.
- Ty to zrobiłeś? - wskazał ręką na plakaty.

Lan

- W tym pokoju było zdecydowanie zbyt pusto...
Westchnął i podniósł się na łokciach. Ogarnął pokój wzrokiem, przecierając swe zaspane oczęta dłonią.
- Właśnie, kazali nam sie dogadać, jak tu ma wyglądać.
Usiadł zakrywając się kocem.

Tori

przydałaby się jakaś szafa albo komoda na ubrania. - włożył ręce w kieszenie i spojrzał na puste miejsce pod ścianą - Dobrze by było przemalować też ściany. Są nudne. - spojrzał na chłopaka - Jakieś pomysły albo zastrzeżenia panie nieznajomy?

Lan

- Mów mi Lan.
Zaspany chłopak zeskoczył z łóżka przeciągając sie. Poprawił swoją za długą, pogniecioną bluzkę i podał mu ręke.
- Faktycznie, nadal tu troche pusto. Zaraz sie tym zajme...

Tori

- Nie trzeba. - podał mu rękę i mocno ją ścisął na powitanie - Jestem Hintori, ale możesz mówić mi Tori. Załatwię meble, przyniosę je za godzine. Ty za to załatw jakieś farby. - puścił jego rękę i wstał z parapetu - Pasuje? - podniósł jedną brew do góry i spojrzał mu prosto w oczy.

Lan

Przytaknął, ciągle patrząc mu w oczy.
- Jakieś konkretne wymagania co do koloru?
Zapytał usmiechając się lekko. Zdjął ze swojego zagraconego łóżka świeże ubrania i poprawił swoje rozwalone na wszystkie strony włosy, lekko skrępowany.

Tori

hmm - odchylił głowę lekko do tyłu - nie wiem. wybierz kilka kolorów, zdecyduje się później. - podszedł do swojego łózka, kucnął i zaczął grzebać w torbie z której wyciągnął jakieś klucze - dobra, masz jakby co pieniądze? - popatrzał na niego z dołu - A, odbiła ci się poduszka na twarzy. - dotknął palcem policzka chłopaka na którym znajdowało się odgniecenie.

Lan

- Mam pieniądze.
Uśmiechnął sie szerzej grzebiąc po kieszeniach swoich spodni, ciągle zerkając na nowo poznanego chłopaka. Gdy tamten zaś dotknął jego policzek, Lan poczuł jak czerwony rumieniec zalewa jego twarz. Rozchylił lekko usta nie wiedząc co powiedzieć, próbując jakoś przestać sie czerwienić. Zawstydzony spuścił głowę.

Tori

- W porządku? - opuścił lekko rękę i szukał jego wzroku - Zrobiłem coś nie tak? - wstał i schylił głowę, próbował złapać z nim kontakt wzrokowy.

Lan

- Nie, nie..
Zaśmiał sie głupkowatu, unosząc głowe.
- Wszystko w porządku.
Położył dłonie na swych goracych policzkach, które zaraz próbował jakoś zakryć swymi brązowymi, półdługimi włosami.
- Zwyczajnie się nie wyspałem.
Dodał po chwili nerwowo drapiąc się po karku.

Tori

- Nie musisz się tak denerwować, nie zrobię ci krzywdy. - poklepał go po głowie po czym włożył rękę do kieszeni w poszukiwaniu telefonu, którego nie znalazł - pójdę po meble, a ty się prześpij. Możesz też pomyśleć co można namalować na ścianach. Chcesz jakiś stolik albo jakieś inny meble oprócz szafy? - zaczął przeszukiwać torbę