Kawiarnia

Eizo Suzuki

Zaśmiał się stając przed wejściem
- czekaj, czekaj.. - próbował się opanować
- muszę zrobić tą minę raz jeszcze - sili się na powagę i zaraz po westchnięciu znów ją robi
- więc... to wszystko? - mówi tak samo jak przedtem po czym wybucha niepohamowanym śmiechem
- jezu, miałeś rację! widziałem to w szybie!!.

Kim Yonghim

Zasłonił usta i zgiął się w pół.
- Ty... Naprawdę... Jesteś niemożliwy!
Chichotał w najlepsze. W końcu szturchnął go palcem w ramię.
- Weź daj mi się ogarnąć, ja tu mam o pracę pytać - wydyszał powstrzymując kolejne spazmy śmiechu.

Eizo Suzuki

- no chyba nie - mówi z powagą, która jakoś dziwnie mu się wkręciła
- i tak będę Twoim współpracownikiem, wątpię, żebyś ciągle mógł się powstrzymywać od śmiechu
Złapał go za rękę
- no już, na trzy cztery wchodzimy..... dziesięć! - wpycha go przez drzwi zaraz zamykając je i trzymał za klamkę śmiejąc się.

Kim Yonghim

Obrócił się i zrobił minkę udając focha.
- Idę! - powiedział bezgłośnie i odszedł od drzwi w poszukiwaniu właściciela.

Eizo Suzuki

Pomyślał, że słodko wygląda gdy się obraża, ale zaraz zbeształ się za te myśli. Zaczął się zastanawiać, czy trafi do szefa. Powoli opuszcza klamkę, wchodząc po cichu, chcąc wyłapać chociaż cokolwiek z ich rozmowy.

Kim Yonghim

- Zgadza się, za tydzień kończy mi się staż, ale jeżeli byłyby do wzięcia popołudnia to mogę zacząć od jutra. Ze szkoły wychodzę około drugiej, czasem wcześniej - wyjaśniał.
Spojrzał na szefową. Wyglądała na konkretną.

Eizo Suzuki

Siedział przez chwilę w miejscu, nie wiedząc o co dokładnie chodzi. Czy poczuł się zazdrosny o coś co jeszcze nawet nie istniało?...
W końcu jednak dał sobie spokój z tymi myślami, poszedł po swoje rzeczy, zaraz wymijając rozmawiającą wciąż parkę i czekał cierpliwie aż chłopak skończy.

Kim Yonghim

- W takim razie jesteśmy umówieni.
Uśmiechnął się uprzejmie i ukłonił lekko. Odwrócił się i odnalazł Eizo wzrokiem. Puścił oczko i złożył palce w OK. Pożegnał jeszcze przyszłą szefową i podszedł do niego.
- W lato podobno ruch się zwiększa. Mam się zjawić zaraz po skończeniu stażu - powiedział.

Eizo Suzuki

- gratulejszon - mówi łamanym angielskim, co wcale mu nie wychodzi i brzmi wręcz komicznie w jego wykonaniu
- to może pójdziemy do jakiegoś kina czy gdzieś?... - uśmiecha się szeroko.

Kim Yonghim

ZNÓW zaczął chichotać.
- Tank ju. - Spróbował, ale jego angielski był prawdopodobnie jeszcze gorszy. - A co grają?

Eizo Suzuki

- nie wiem, jakieś nowości same lecą... nie jestem na czasie z filmami - mówi marszcząc brwi
- może jesteś głodny? jest niedaleko dobra pizzeria.

Kim Yonghim

- O, to jest dobry pomysł! - odpowiedział z entuzjazmem. - Rano wywiało mnie z pokoju bez śniadania...
Cieszył się, że przynajmniej brzuch nie potwierdza tego głośnym burczeniem.

Eizo Suzuki

- ok, więc pizzeria, kino i spacer? - wstaje, podzielając entuzjazm Yonghima
- a z resztą, wszystko wyjdzie w praniu - łapie go za rękę i przyciąga lekko w stronę drzwi
- kierunek pizzeria! - zaśmiał się po tych słowach, wcale nie biorąc sobie do głowy, że ludzie się na nich patrzą
*z tematu*

Kim Yonghim

Rozejrzał się wokół z lekceważącym uśmiechem sprawiając, że gapiący się na nich ludzie wrócili wzrokiem do własnych talerzy i raźnym krokiem podążył za nim. Uśmiech zmienił się na radosny w momencie, w którym przekroczyli próg kawiarni.
*z tematu*

Eizo Suzuki

Wszedł do środka i z uśmiechem poszedł na zaplecze witając się z szefową, dobry humor go nie opuszczał a myśl o chłopaku sprawiała, że miał ochotę skakać ze szczęścia, choć się powstrzymywał przed tym. Nie mógł się doczekać aż się spotkają.