Liceum

Andreas

Jedno z wielu liceów w mieście. Bardzo duży, nowoczesny, biały budynek. Uczęszczają do niego uczniowie, którzy mieszkaja w akademiku. Prowadzone są w nim zajęcia pozaszkolne.

Kim Yonghim

W szkole pojawił się punktualnie, chociaż w teczce miał nieporządek, sweter ubrał na drugą stronę i ziewał jeszcze przez cały ranek. Pedagog szkolny, Christina Allen, siedziała przy swoim biurku w gabinecie.
- Dzień dobry, Miss Allen - przywitał się Yonghim. - Dziś tak wcześnie?
Pani Allen spojrzała na niego znad okularów.
- Zebranie pracowników placówki, kochaniutki. Ciesz się, że nie musisz patrzeć na to oczywiste marnotrastwo czasu i energii.
Pani Allen była zabawną starszą kobietą pracującą w tym liceum od czterdziestu lat. Wszystkich uczniów traktowała jak wnuki, których nigdy nie miała. Z resztą innych pracowników traktowała jak dzieci, których los też jej poskąpił. Yonghim nigdy nie pytał dlaczego, bo widział, że nie lubi o tym rozmawiać. Nie robiła z tego tajemnicy. Wręcz przeciwnie, kazała do siebie mówić Miss Allen, żeby nikt przypadkiem nie wziął jej za mężatkę. Uczniowie ją uwielbiali. Yonghim też od razu ją polubił. Pomagała mu w pisaniu pracy dyplomowej i ufała zlecając prace wykraczające poza jego kompetencje. Dzięki niej miał dobry kontakt z młodzieżą. Po pół roku pracy w tym miejscu wiedział już, że chce pracować z młodymi ludźmi w przyszłości, chociaż nie wiedział jeszcze w jaki konkretnie sposób.

Wyciągnął kartę pamięci i wydrukował ankiety. Po chwili był już, razem z Miss Allen, w klasie pierwszego roku. Yonghim pomachał kilku znajomym twarzom, które dojrzał i zaczął rozdawać ankiety.
- Pytania są dosyć osobiste, ale możecie być pewni, że jesteście w pełni anonimowi.
Kwestionariusz dotyczył ich stosunku mniejszości seksualnych.

Shin Yoosung

Wpadł do klasy spóźniony o kilkanaście minut, po drodze zahaczył jeszcze o sklep, nie śpieszylo mu się za bardzo. W ogóle sie nie odezwał, tylko przeleciał wzrokiem klese w poszukiwaniu miejsca, nie spojrzał nawet na nauczyciela. Usiadł w ostatniej ławce, głowę oparł na ławce i głeboko westchnął. Czuł na sobie wzrok całej klasy, jednak sie tym nie przejmował. Oparł brode o reke, którą miał na ławce i szeroko ziewnął nie zwracając nawet uwagi, ze to nie kulturalne, nie zasłaniać buzi przy ziewaniu.

Kim Yonghim

- Yoosung... - mruknął Yonghim kiwając głową.
Miss Allen spojrzała na niego i uśmiechnęła się.
- Daj mu ankietę - powiedziała.
Yonghim podszedł do chłopaka i wręczył mu arkusz.
- Pełna anonimowość, możesz pisać co ci na duszy leży - powiedział. - Te pytania - zaczął już głośno wiedząc, że wszyscy są - potrzebne są mi do pracy dyplomowej. Bardzo was proszę o udzielenie prawdziwych odpowiedzi, ponieważ przy tak małej próbie istnieje wysokie ryzyko błędu - urwał.
Zorientował się, że używa pojęć ze statystyki, których oni nie mogą znać.
- Po prostu starajcie się pisać prawdę...

Shin Yoosung

Podniósł się do siadu, gdy ten podał mu kartke, spojrzał głupio na kawałek papieru.Po jaką cholere ma to pisać. Oparł sie na krześle i założył ręce na pierś, tym samym dając do wiadomości, że nie zamierza tego pisać. Miał wyjątkowo zły humor.Spojrzał za okno, wydawał się nad czymś myśleć.

Kim Yonghim

- Wszystko w porządku Yoosung? - zapytał Yonghim. - Im szybciej wypełnicie, tym szybciej będziecie mieli spokój - dodał. - Miss Allen zwolni was z reszty lekcji.
Mrugnął do niego konspiracyjnie.

Shin Yoosung

- Wszystko w jak najlepszym porządku- mruknął wzdychając ciężko, wziął kartkę do ręki. Przeleciał wzrokiem tekst i sięgnął do torby, która była obok jego ławki i wyciągnął z niej długopis. Żeby mieć już to za soba, zaczął odpowiadać na pytania. Nie pisał prawdy, bo po co. Gdy skończył wstał i podszedł do chłopaka.
- Skończyłem, mogę już pójść?

Kim Yonghim

Yonghim spojrzał na Miss Allen. Kobieta zmierzyła wzrokiem Yoosunga, a potem resztę uczniów.
- Kto skończy może jest wolny. Możecie iść na boisko, do świetlicy, albo na stołówkę. Ale żadnego wałęsania się po korytarzach.
Yonghim westchnął. Kolejny z humorków Yoosunga. Ten chłopak miewał je tak często, że zaczął je już bez trudu rozpoznawać. Odebrał od niego ankietę i mruknął coś pod nosem niezrozumiale.
Przynajmniej miał swoje badania, będzie mógł się zawalić robotą przez najbliższych kilka dni.

Shin Yoosung

Odwrócił się na pięcie i poszedł po plecak. Bez słowa opuścił klasę, nie zamierzał zostawać w szkole. Gdy wyszedł ze szkoły odetchnął świeżym powietrzem. Postanowił pójść nad jezioro, w końcu aż tak zimno nie było. Poprawił torbę na ramieniu i ruszył nad wodę.
*z tematu*

Kim Yonghim

Yonghim i Miss Allen poczekali aż wszyscy oddadzą ankiety. Kiedy pedagog zamykała drzwi od sali Yonghim przeglądał arkusze, od razu eliminując te, których ewidentnie nie potraktowano poważnie.
- Ach, zapomniałam wspomnieć. Pani dyrektor prosiła mnie do siebie. Podobno zajmie to trochę. Masz dzień wolny, należy ci się. Przeanalizuj dane, albo idź na spacer. Cieplej się zrobiło.
Yonghim prawie podskoczył z radości.
- Miss Allen, jest pani kochana.

*z tematu*
(nareszcie wolny...)

Kim Yonghim

W wolnej chwili porozmawiał z Miss Allen. Od razu wyczuła, że coś go trapi, więc wysłała go po dwie kawy i postawiła przed faktem dokonanym.
- Mów co się stało, chłopcze - zażądała.
Opowiedział jej wczorajszy dzień, chociaż bez zbędnych szczegółów. Roześmiała się i westchnęła.
- Doskonale wiesz w czym problem, więc dlaczego nie próbujesz tego zmienić?
- Chciałbym to wiedzieć - mruknął. - Łatwo powiedzieć na spokojnie, ale w danym momencie jest panika i nic więcej. Na prawdę myślałem, że to może być to. Jestem idiotą. Emocjonalnym półgłówkiem - dodał nim zdążyła zaprzeczyć.
- Powinieneś iść do tej kawiarni i złożyć życiorys.
- Nie chcę, żeby...
- Będziesz miał okazję go bliżej poznać. Zaangażować się na swoich warunkach.
- Będzie wredny.
- Lubisz wrednych.
- Nie, jeśli mnie ranią. Jeśli nie mam pewności co do prawdziwych intencji.
- Po prostu idź.
- Podoba mi się.
Kobieta zmierzyła go wzrokiem. Milczała tylko przez chwilę.
- Idź - powiedziała stanowczo.
Nie był przekonany. Wiedział, że posłucha Miss Allen i spróbuje, ale bał się jednoznacznego odrzucenia.
Na korytarzu kiwał głową witając się z uczniami. Sporo z nich było nieobecnych. Dzień był słoneczny i zachęcał do wagarowania.
Wyszedł z budynku jakby lżejszy.
*z tematu*

Kim Yonghim

Zatrzymał się przed wejściem i obrócił stając twarzą w twarz z Eizo.
- Masz czas po południu czy pracujesz? - wyrzucił z siebie nim się rozmyślił.
Spojrzał na niego. Przechylił głowę w lewo, czekając w napięciu na odpowiedź.

Eizo Suzuki

- pracuję, ale mogę mieć wolne - uśmiechnął się do niego głaszcząc go po policzku
- później będę musiał w końcu zabrać się do uczenia, ale to swoją drogą, jeszcze jest dużo czasu. To co? Rozchodzimy się? .

Kim Yonghim

- Hmm... Mi raczej wolnego nie zrobią. To ostatnie dni. Ale możemy się spotkać po południu - zaproponował.
Ciężko mu było odejść, ale za pięć minut miał zadzwonić dzwonek i powinien już być w kanciapce szkolnej psycholog.

Eizo Suzuki

- dobrze - pocałował go lekko w czoło i uśmiechnął się zaraz głaszcząc go po raz ostatni po policzku
- leć już.