Park

Kiyoshi Yoshizawa

-Jesteś tu nowy, czy po prostu wstydzisz się rozmawiać z ludźmi? - Zapytał zaciekawiony - Ja jestem tu od tygodnia, a nie znam tu nikogo - Zaśmiał się - To znaczy, prócz Ciebie.

Nagasawa Shuji

- No tak, ja znam Ciebie, Ty znasz mnie. I po prostu mało mówię.

Przyglądał się twarzy Kiyoshiego, próbując ją zapamiętać.

- Potem muszę spytać się o numer, czy coś. Zawsze jakiś znajomy.

Kiyoshi Yoshizawa

-Mówisz, że lubisz przebywać z ludźmi - Zaczął Yoshizawa - To czemu po prostu nie wyjdziesz na miasto i nie zapoznasz się z kimś? -Zapytał - Jesteś nieśmiały, ale czasem dobrze jest się przełamać. Można się zapoznać, zaprzyjaźnić... -Urwał - Zakochać.. -Dodał po chwili milczenia.

Nagasawa Shuji

- Być może. - Zamyślił się na chwilę. - Nie wiem, nigdy nie byłem zakochany. - Poprawił czapkę na głowie. - A ty?

Kiyoshi Yoshizawa

Yoshizawa spoważniał na twarzy. Zmarszczył lekko brwi i przymrużył oczy.
To prawda, miał kiedyś partnera, którego kochał całym sercem. Jednak chyba ten nie brał go na poważnie, no cóż - dzieliła ich wtedy duża różnica wieku.

-N-nie.. -Zająknął Kiyoshi - Nie przeżyłem nigdy "prawdziwej miłości" -Westchnął - Choć chciałbym ją przeżyć, wkrótce.. to chyba najwyższy czas - Dodał.

Nagasawa Shuji

Widząc spoważnienie Yoshizawy, uśmiechnął się lekko, aby złagodzić sytuację.

- Rozumiem. Ale nie śpiesz się, bo może to źle wypaść. - powiedział spokojnie.

Rozejrzał się dokoła, aby ze zgrozą spostrzec, że jest już dosyć... ciemno. I zimniej.

- Chyba najwyższy czas jest również na to, aby udać się do akademiku, bo potem będzie za ciemno aby trafić.

Kiyoshi Yoshizawa

-Chyba masz rację - Przyznał chłopakowi - Zdaje mi się, że mieszkasz w tym samym akademiku co ja? - Zapytał - Chodź, pójdziemy razem, odprowadzę Cię - Uśmiechnął się do urodziwego chłopaka.

Kiyoshi wstał z ziemi i podał dłoń Nagisawie, aby pomóc mu stanąć na nogi. Podniósł go i zrównał się z jego obliczem. Popatrzył mu w oczy - nie zobaczył wcześniej, jakie były piękne. Patrzył w nie dłuższy czas w milczeniu.

Nagasawa Shuji

- Czy coś jest nie tak? - spytał się, podczas gdy oczy Kiyoshiego utkwione były w jego.

Nie za bardzo wiedział, co robi się, gdy rozmawia się z ludźmi, więc po prostu starał się jakoś zareagować. Miał nadzieję, że to pytanie nie będzie błędem.

Kiyoshi Yoshizawa

-Masz piękne oczy, wiesz? - Zapytał chłopaka

Utkwił wzrokiem na twarzy chłopaka, nie mógł wydusić z siebie nic więcej, nie był w stanie. Uniósł dłoń i z czułością dotknął jego policzka, koncentrując się coraz bardziej na jego oczach, coraz bardziej w nich tonął.

Nagasawa Shuji

- E-etto, dziękuję. - Na jego jasnej skórze nawet lekki rumieniec było mocno widać. - Twoich również nie mógłbym raczej określić innym słowem.

Nieco nie rozumiał tej sytuacji.

- Na dzisiaj muszę już jednak chyba iść. - powiedział z odrobiną przykrości w głosie. - Trzeba się wyspać. Dasz mi swój numer?

Kiyoshi Yoshizawa

-Nie mam komórki, to znaczy zgubiłem ją kiedy grałem koncert w Osace - Zirytował się Yosizawa - Hm, no cóż, zawsze możemy się kiedyś jeszcze na siebie natknąć, nawet na uniwerku - uśmiechnął się do Nagisawy.

Aby nie krępować chłopaka, oderwał swój wzrok od niego.

-Więc.. hmm.. do zobaczenia? - Rzekł.

Liczył, że chłopak go obejmie i przytuli się do niego. Ha! Ta wyobraźnia Yoshizawy była godna podziwu. Zbyt bardzo się rozmarzył - ot co.

Nagasawa Shuji

- Do zobaczen-

Zamilknął na moment, po czym wręcz skoczył, aby przytulić Yoshizawę.

- Nie dość, że znajomy, to jeszcze muzyk! Cóż za szczęście! - powiedział, aby po chwili odbiec już do akademika. - Cześć!

*z tematu*

Kiyoshi Yoshizawa

Chłopak uśmiechnął się i machnął na pożegnanie Nagisawie.
Naprawdę go polubił. Miał nadzieje, że jeszcze kiedyś go zobaczy.

*z tematu*

Kim Yonghim

Obaj weszli na główną alejkę przecinającą park.
- Hmmm. - Yonghim zastanawiał się nad uzyskaną odpowiedzią.
Szedł swoim tempem, dopóki nie zorientował się, że Nezumi został z tyłu.
- Utykasz - stwierdził bardziej niż spytał. - Myślisz, że może być skręcona?
Przyglądał mu się zaniepokojony.

Nezumi

Nezumiemu dokuczał tak straszny ból nogi,że ledwo szedł.
-Możliwe-powiedział powoli-Usiądę na chwile,może trochę mi przejdzie.
Po chwili namysłu złapał go za rękę i powlókł za sobą na najbliższą ławkę.