Park

Andreas

Park znajduje sie w samym centrum miasta, lecz pomimo tego jest bardzo czysty i można w nim odpocząć. Przy ścieżkach umieszczone są ławki, a między nimi posadzone są drzewka ozdobne. W zachodniej części parku znajduje się duży plac zabaw oraz rampy do jeżdzenia na deskorolce. We wschodniej części parku znajduje się fontanna, przy której można usiąść.

Andreas

Na dworze, chociaż był już kwiecień, było jeszcze bardzo zimno. Gdyby tego było mało, zaczął padać śnieg. Nie uśmiechało mu się iść przez pół miasta do akademika. Niestety nie mógł zrobić niczego innego. Zapomniał z domu portfela, więc teraz mógł tylko iść. Poprawił na ramieniu swoją czarną torbę i ruszył jeszcze szybszym krokiem. Nie zauważył jednak, że pod jego stopami jest lód. Poślizgnął się i upadł boleśnie na tyłek.
-Świetnie - mruknął pod nosem i zaczął zbierać z ziemi rzeczy, które wypadły z torby.

Nagasawa Shuji

Szedł spokojnie, obserwując uważnie wszystko wokół, nieco zdenerwowany. Wyszukiwał wolnej ławki, nie zwracając uwagi na to, czy idzie po ścieżce, czy po trawie. Nie przejął się zupełnie wrzaskiem jakiejś babci, żeby "Nie niszczył zieleni!". Tyle w na tym trawniku zieleni, co na jego szaliku. Śnieg wszystko przykrył dawno temu.

Andreas

Szybko zbierał swoje rzeczy, bo zaczynało robić mu się zimno. Marzył tylko o gorącej kawie i papierosie. Wstał z ziemi i jeszcze bardziej się zdenerwował. Miał całe mokre spodnie. Jak mógł tego wcześniej nie zauważyć? Westchnął cicho i odwrócił się, kiedy usłyszał jakiś krzyk. Zauważył starszą babcię i chłopaka. Oczywiście babci nie poświęcił tak dużo uwagi, jak chłopakowi. Z daleka można było zauważyć jego białe włosy i zamyślony wyraz twarzy.

Nagasawa Shuji

Babcia nie miała zamiaru mu odpuścić. Hipokrytka, sama przecież stała właśnie na rabatce.

Musiał coś odpowiedzieć. Przecież kwiatki mogą już nie urosnąć, jak nie zejdzie.

- Troszkę szkoda marnować pierwsze słowa od kilku dni na takie coś.

Wziął głęboki oddech, poprawił szalik, po czym powiedział:

- Psze pani, rabatki pani gniecie. Pani się ruszy.

Chyba ją tylko rozwścieczył, bo Pani zapowietrzyła się i zaczęła krzyczeć o niewychowaniu młodzieży.

Kiyoshi Yoshizawa

Kiyoshi szedł przez park rozglądając się na około, często tu przychodził, lubił to miejsce.
W pewnym momencie przystanął i uniósł głowę ku niebu, płatki śniegu spadały na jego policzki. Uśmiechnął się. Lubił zimę, ten puszysty śnieg, który okrył drzewa i trawę.. Nie było na dodatek zbyt zimno, może trochę chłodno - ale to idealny czas na spacer.
Rozglądnął się ponownie. Dojrzał drzewo, podszedł pod ów drzewo i usiadł przy nim. Nie za bardzo przeszkadzał mu zimy śnieg. Uwielbiał nocny zapach zimowego powietrza.
"Ciekawe czy ktoś tu jeszcze jest.." - pomyślał Yoshizawa, nucąc pod nosem swoją piosenkę.

Nagasawa Shuji

Po kilku minutach rozmowy ze staruszką odpuścił i wrócił z powrotem na ścieżkę. Miał nadzieję, że jeśli z kimś dzisiaj porozmawia, będzie to miła osoba, ale się przeliczył.

- Może ktoś mnie zaczepi, jak założę szalik na głowę...?

Zamyślił się na chwilę, przystając. W tym zamyśleniu upuścił książkę, którą niósł w dłoni już wychodząc z lasu.

Andreas

Zachciało mu się śmiać, kiedy zbliżył się trochę do zauważonej przed chwilą dwójki. Teraz mógł usłyszeć o czym rozmawiają. Ta starsza kobieta chyba naprawdę żyła w innym świecie. Przecież wszystko pokrywał śnieg. Gdyby nie to, że jego kot został w pokoju sam i nie byłoby mu tak zimno, to może jeszcze chwilę słuchałby o czym rozmawiają. Zaczął iść w kierunku akademika, tym razem znów wolniej. Kiedy przechodził obok chłopaka, uśmiechnął się do niego delikatnie. Sam nie wiedział dlaczego. Zwykle nie interesowali go nieznajomi.
Nie miał niestety czasu, więc nie odezwał się do chłopaka, tylko kierował się w stronę wyjścia z parku.
*z tematu*

Nagasawa Shuji

Z zadumy wyrwał go zauważony kątem oka uśmiech nieznanego chłopaka. Spojrzał na niego.

I patrzył dalej.

Jak szedł dalej.

Średnio potrafił zagadywać do ludzi. Podniósł więc jedynie książkę z ziemi i schował do plecaka, po czym zaczął ponownie rozglądać się za wolną ławką.

Kiyoshi Yoshizawa

Kiyoshi w oddali dostrzegł jakiegoś chłopaka. Wyglądał On dość dziwnie.
"Czy On ma szalik na głowie?!" - zdziwił się Yoshizawa.
Wzruszył ramionami. Wpatrywał się w czubek swoich przemoczonych trampek, jednak po chwilę znów zwrócił wzrok ku dziwnemu chłopaczkowi.
Kiyoshi podniósł się z ziemi i otrzepał ze śniegu, skierował się do chłopaka owiniętego szalikiem. Im był bliżej, tym bardziej chciało mu się śmiać 0 to był niecodzienny widok.
Stanął koło niego, a tamten skierował swój wzrok na niego

-Witaj, jestem Kiyoshi Yoshizawa... - Przedstawił się - Zimno Ci, że owinąłeś sobie głowę szaliczkiem? - Zapytał

Nagasawa Shuji

- Trochę tak. - powiedział, spoglądając ze zdziwieniem na chłopaka. - Nie wziąłem czapki.

Po chwili zastanowienia wyciągnął w jego stronę rękę.

- Nagasawa Shuji, miło mi.

Kiyoshi Yoshizawa

Yoshizawa uścisnął dłoń chłopakowi.

-Jak mogłeś nie zabrać czapki, możesz przemarznąć - Zatroskał się Kiyo.

Zdjął swoją czarną bluzę i nałożył ją na plecy nowo poznanego chłopaka. Przykucnął przy nim i popatrzył mu w oczy. Z kieszeni wyjął czapkę i założył Nagasawie.

-Już lepiej? - Zapytał zatroskany - Nie możemy dopuścić do tego, żebyś przemarzł. - A tak w ogóle, czemu siedzisz tu sam?

Nagasawa Shuji

- Nie mam za bardzo znajomych, a nie chcę ciągle siedzieć sam w pokoju. - odpowiedział zgodnie z prawdą. - Ale czy ty nie zmarzniesz, jeśli dasz mi bluzę?

Spojrzał na bluzę, myśląc o tym, czy jej nie oddać.

Kiyoshi Yoshizawa

Kiyoshi uśmiechnął się do chłopaka.

-Ależ nie, mi jest ciepło - Odpowiedział - Ah rozumiem, jesteś bardziej hmm.. - zastanowił się Yoshizawa - typem samotnika? - Dokończył.

Chłopak usiadł przy Nagisawie, spoglądając na niego z uśmieszkiem na twarzy.

Nagasawa Shuji

- Nie, wręcz odwrotnie, lubię być przy ludziach. - Z jego twarzy nie schodził wyraz powagi, choć w duszy był nieco weselszy niż zwykle. - Po prostu nie znam tu prawie nikogo.