Pizzeria

Andreas

Najlepsza włoska pizzeria w mieście. Wbrew pozorom bardzo tania.

Eizo Suzuki

Rozgląda się przez chwilę, przyglądając się pomieszczeniu
- wow.. dobra, trzeba teraz znaleźć gdzie tu jest menu, bo szczerze powiedziawszy pierwszy raz tu jestem - odnalazł ulotkę i zaklaskał jak dziecko zaraz podbiegając do niej i złapawszy wrócił do chłopaka
- stawiam, bo Cię zaprosiłem, więc wybierz co chcesz.

Kim Yonghim

Odebrał ulotkę nawet na nią nie patrząc. Po chwili oderwał od niego wzrok i z uśmiechem na ustach przejrzał listę.
- Mi jest w zasadzie obojętne, byle było dużo oliwek. Może tę? - Wskazał palcem jedną z pozycji. - I zamiast bekonu dodatkowa porcja oliwek? W razie czego... Tym razem mam ze sobą portfel. - Poprawił torbę na ramieniu.

Eizo Suzuki

- nie lubię oliwek - mówi z przerażeniem, zauważając, że chłopak najchętniej zapewne by zjadł pizzę z samymi oliwkami. Odchrząknął, zaraz patrząc na niego błagalnie
- to może ja zamówię sobie oddzielnie? ale... nadal stawiam! więc mówisz, że tą..... i zamiast bekonu więcej oliwek? - upewnia się, czy dobrze zrozumiał co ma zamówić.

Kim Yonghim

- Mogę zjeść też twoje oliwki. - Roześmiał się. - Tak. Myślę, że ta będzie dobra... To co, może znajdę nam jakiś stolik?

Eizo Suzuki

- ok, więc znajdź miejsce a ja złożę zamówienie - obrócił się idąc do miłej pani za ladą, zaczął tłumaczyć jaką chce pizze i jeżeli nie sprawiło to by im problemu, aby druga połowa była bez oliwek, ale za to, jego część poszła na tą drugą i jeszcze podmienili bekon w oliwki. Kobiecina uśmiechnęła się na te słowa, co przysporzyło dla Eiza wiele trudu aby zrozumieć, dlaczego się uśmiecha do niego. Ale zaraz zapomniał o tym, gdy obrócił się aby odnaleźć Yonghima. Tak... to było akurat... nie w jego stylu. Aby chcieć tak bardzo, że aż nie móc o tym mówić. Usiadł obok niego zaraz uderzając się z płaskiej w czoło
- jaki ja jestem głuuuupiiiiii - powiedział komicznym głosem po czym ze skruchą spojrzał w personę bruneta
- nie zapytałem czy chcesz coś do picia.

Kim Yonghim

Usiadł w miejscu, z którego widać było całą salę. Sięgnął po serwetkę i zaczął się nią bawić, składając ją i rozkładając. Spoważniał na moment, pogrążony w myślach. Czerwona lampka bezpieczeństwa błyskała szaleńczo w jego głowie. Zbyt pięknie, za szybko, coś nie wyjdzie. Zignorował ją beztrosko, uśmiechając się szeroko. Najwyżej zawiedzie się po raz kolejny. Jeden w tę czy we wtę, warto ryzykować.
Gdy Eizo podszedł do stolika starał się już nie uśmiechać aż tak głupio. Na szczęście sam mu to ułatwił uderzając się w czoło.
- Jaki ja jestem głuuuupiiiiii. Nie zapytałem czy chcesz coś do picia.
Parsknął śmiechem.
- Spokojnie, zaraz coś wybierzemy.
Eizo podobał mu się coraz bardziej.

Eizo Suzuki

- jestem jakiś nie do życia dzisiaj - odpowiada szczerze zaraz opierając głowę o rękę
- nie wyspałem się... i naprawdę mnie bolą mięśnie od uśmiechania się - ciągle przyglądał się niższemu z uwagą, teraz dopiero rzuciło mu się w oczy, że ten ma tatuaż
- co to znaczy? - pyta zaciekawiony ni stąd ni zowąd, niby to pod pretekstem, dennym, ale jednak; chwyta go za dłoń przyciągając do siebie przed twarz i patrzy pełen podziwu na czarny znak. Kiedyś sam myślał o zrobieniu sobie tatuażu, jednak problem tkwił w tym, że za bardzo lubi swoje ciało.

Kim Yonghim

- Po japońsku chyba 'hebi'... Mam rację? Wąż. Zrobiłem go dawno temu.
Po jego ciele rozlało się przyjemne ciepło promieniujące od nadgarstka.

Eizo Suzuki

- a... no rzeczywiście - przechylił głowę w bok - teraz widać! - zaśmiał się
- właściwie... mamy ten sam znak w kanji jako wąż. Mamy dużo zapożyczeń z chińskiego - uśmiecha się do niego puszczając jego dłoń
- nie będę cię już molestował, sory, że jestem taki narwany, ale jestem wzrokowcem i lubię się czemuś przyglądać... więc gdybym się wgapiał na ciebie to mnie kopnij - wyprostował się
- a właściwie, dlaczego wąż?.

Kim Yonghim

- Hahaha... Po koreańsku baem. Dlaczego wąż? To mój znak zodiaku. Długa historia, nie chcę cię zamęczać.
Faktycznie był narwany. Szczególnie w porównaniu do Yonghima, który wydawał się przy nim oazą spokoju. Ale Yonghimowi to się podobało. Przy nim raczej nie będzie narzekał na nudę.
- Jak będziesz się wgapiał za bardzo to serio cię kopnę - roześmiał się. - Nie miej później pretensji.

Eizo Suzuki

- obiecujesz? - uśmiechnął się wystawiając mały palec przed niego
- zaryzykujesz, żeby mi to obiecać?.

Kim Yonghim

- Że cię kopnę? - Roześmiał się. - Jesteś masochistą?
Opanował się. Położył dłonie na biodrach spojrzał mu w oczy zaciekawiony.
- A co, jeśli tego nie zrobię?

Eizo Suzuki

Tak bardzo go kusiło, żeby to zrobić, jednak wiedział, że to jest gra pozorów
- nic, moje życie się nie zmieni - odpowiedział zabierając rękę.

Kim Yonghim

- Ja tylko wolałem się upewnić w co się pakuję - Uniósł ręce w poddańczym geście.