Lan Fair / Hintori Saito

Lan

- Nie musisz mnie nosić..
Zaśmiał sie cicho, trzymając się go przy tym mocno. Znali się ledwo jeden dzień. To wszystko było dziwne, choć Lan nie ukrywał, wcale mu to nie przeszkadzało, przeciwnie, nawet całkiem podobało.

Tori

Tori zmył szybko resztki spermy z torsu i wyszedł zamykając za sobą drzwi. - Jakby co to wołaj. - rzucił. Chciał dać mu chwilę wytchnienia. Zresztą on także takiej potrzebował. Obiecał sobie że już nigdy się do kogo nie przywiąże,a w tamtym momencie czuł jakby wszystko poszło się jebać. Odetchnął głośno, zarzucił na siebie pierwszą znalezioną bluzkę i zaczął zamykać puszki z farbą odkładając je po okno.

(napisze to też w łazience bo to po części w łazience a po części w pokoju)

Lan

Zmęczony i mokry chłopak wszedł leniwie do pokoju patrząc na swojego współlokatora. Podszedł do swojej torby wyciagając jakieś ciuchy.
- Zaczekaj chwile, pomogę.
Uśmiechnął sie do niego lekko.

Tori

Odwrócił głowę w jego stronę i przytaknął potwierdzająco.- Nie śpiesz się.
Tak naprawdę chciał aby przyszedł jak najszybciej. Jeżeli długo by go nie było zapewne znów zacząłby rozpamiętywać swoją parszywą przeszłość.

Lan

- Uhm..
Zrzucił ręcznik na podłogę i ubrał się szybko, choć zapomniał, że woda nadal ściekała z jego mokrych włosów. Zadowolony podbiegł do Toriego i przytulił sie do jego pleców. Zwyczajnie, taką miał ochotę.

Tori

Spojrzał przez ramie na chłopka który go tulił i poczochrał go po głowie. - Wytrzyj włosy, przeziębisz się. - pogłaskał go po głowie. Tori lubił ciepło drugiego ciała. Dzięki niemu zapominał o pochodzeniu swojej rany. Teraz to ciepło było nawet przyjemniejsze.

Lan

- Jestem bardzo odporny.
Uśmiechnął sie siepło i oderwał się od niego, zdzierając folie z mebli. Podszedł powoli do jednej ze ścian i dotknął ją palcem.
- Chyba można już dosuwać meble. Ale nie wiem, nie znam sie.
Zerknął na mężczyzne, czekając na jego opinie.

Tori

Tori dotknął palcem ściany i przejechał nim po powierzchni. - Tak, zaraz je dosunę. - podszedł do komody i podniósł ją - Gdzie to postawić?

Lan

- Pod ściane.
Zażartował, śmiejąc sie cicho. "To było głupie", pomyślał.
- Tam, gdzie Ci odpowiada.

Tori

- Pod ściane. - powiedział pod nosem odwrócił się i postawił komodę w wyznaczonym przez chłopaka miejscu - No to teraz szafa. - podszedł do mebla i chwycił go z jednej strony - Gdzie?

Lan

- Ymm pod ściane.
Ponowił odpowiedź, po czym wskoczył na swoje łóżko, chowając się pod kołdrą.
- Ty udekoruj, ja jestem w tym kiepski.
Położył sie, obserwując przez dziurę poczynania współlokatora.
- Jak we wszystkim.
Dodał cicho. Lan od zawsze był strasznie samokrytyczny, jednak przyzwyczajony do swych okrótnych dla siebie myśli.

Tori

- Przesadzasz. - przesunął szafe pod ścianę i podszedł do łóżka - Wstawaj leniu.

Lan

- Nie.
Odpowiedział krótko i stanowczo, obracając sie na drugi bok. Opatulił sie kołderką i nie miał zamiaru jak narazie jej opuszczać.

Tori

Położył się na niego całym swoim ciężarem. - Wstaaaaaaaaaaawaj! - zawył otwierając mocno usta i opuszczając głowę na jego mokre włosy

Lan

- Połamiesz mnie.
Wyjąkał spod niego nie mogąc złapać oddechu.
- Ale po co?
Zapytał z naburmuszoną miną zakrywając sie cały.