Lan Fair / Hintori Saito

Lan

- Ja skoczę po farby. Pomyślę w drodze.
Zdjął pogniecioną koszulke zmieniając ją na świeżą. Lan był strasznie szczupły, więc każda koszulka na nim 'wisiała'.
- Um.. myslę, że szafa wystarczy. Ze stolikiem byłoby tu za ciasno, ale jak uważasz.

Tori

- Dobra, spróbuj załatwic też jakieś pędzle - przyglądał się mu po czym wstał, wybrał jakiś numer na klawiaturze telefonu przyłożył go do ucha i zmienił bluze czekając na połączenie - Powinienem być za godzinę, góra dwie. Zdążysz do tego czasu? Nie mam kluczy do pokoju. - podwinął rękawy i spojrzał na niego.
- Tori? - odezwał się głos w słuchawce.
- Kaze. Jest robota. - zasłonił ręką słuchawkę i zwrócił się do chłopaka - Dobra, ja lece. Do zobaczenia. - pomachał mu ręką i wrócił do rozmowy - Nie, nie zapłace ci pasorzycie jebany. - wyszedł trzaskając drzwiami

Lan

- Zdążę, przy okazji dorobię Ci klucze.
Wdrapał sie na swoje łóżko przeszukując pościel. Schował do kieszeni pare banknotów i telefon, po czym szybko ubrał buty, prawie sie przy tym zabijając i pomachał Toriemu, zanim tamten jeszcze wyszedł. Ułamek sekundy później, sam wybiegł jak poparzony zamykając za sobą drzwi.

Po jakiejś godzinie wrócił z paroma wiaderkami farby i pędzlami, które z trudem przytaszczył do akademika. Położył je na ziemi i opadł na łóżko Toriego twarzą w pościel, gdyż znajdowało sie bliżej. Na szczęście zdążył przyjść przed nim, więc miał chwile na odpoczynek. Zasapany, przez chwile nie mógł sie ruszyć, zaczynając zdawać sobie sprawę z tego, jaki jest słaby.

Tori

po kilku minutach ktos otworzył drzwi kopniakiem
- Cholera Kaze! Chcesz je połamać zasrańcu?! - krzyknął chłopak trzymając za jeden koniec dużej szafy którą niósł z krótkowłosym równie wysokim jasnowłosym brunetem
- Trzeba było iść pierwszy! Rusz dupe i postaw ze mną to cholerstwo! - weszli i postawili szafe na środku pokoju.
Chłopak wyprostował się i popatrzał na Lana -O! jesteś już. Masz farby?
- Ja się zmywam kamode sam przytaszczysz. - brązowo włosy skierowałsię do wyjścia
- Taaa. Na razie Kaze.
- Nara - machnął ręką i wyszedł zamykając za sobą drzwi

Lan

Lan otworzył leniwie oczy i wstał powoli.
- Za każdym razem będziesz tak wchodził?
Chłopak podniósł z podłogi pare ciężkich wiaderek farby przenoszcząc je na biurko, by zrobić troche miejsca.
- Mam chyba wszystkie dostępne kolory. Nie wiedziałem jakie lubisz..
Zaśmiał się cicho znów czując, jak róż obejmuje jego twarz. Nie zastanawiając się długo, zabrał sie za zdzieranie plakatów ze ścian.

Tori

Tym razem to nie ja. - podszedł do puszek z farbą i przejrzał je - Sam to wszystko tu przyniosłeś? - spojrzał na niego odchylając głowę przez ramię z lekko zdziwionymi oczami.

Lan

Lan przytaknął patrząc na niego. Czuł, że jutro czekają go ostre zakwasy.
- To jak, wybrałes już?
Przeleciał wzrokiem wszystkie kolory. Było z czego wybierać. Młody chłopak westchnął bezradnie, drapiąc sie po głowie.

Tori

- Może po pro.. - urwał nagle i uderzył się dłonią w czoło - KURWA! Komoda! Czekaj. - zwrócił się do wyjścia- Muszę ją przynieść. Zaraz będę, nie zaczynaj beze mnie! - wskazał na niego palcem i wyszedł szybko z pokoju.

Lan

- Może Ci pomóc?
Pobiegł pare kroków za nim, lecz go nie dogonił. Zdarł ze ścian wszystkie plakaty, rzucając je w kąt pokoju. Usiadł na biurku, twarzą do drzwi i nasłuchiwał kroków. Lan trochę się martwił, czy Tori da rade samemu wnieśc komodę do góry.

Tori

Drzwi PONOWNIE zostały otworzone kopniakiem a do pokoju wszedł Tori z komoda na barku. Musiał się schylić żeby nie zahaczyć nią o framugę drzwi.
- Gdzie ją postawić? - rozejrzał się dookoła.

Lan

Chłopak ogarnął wzrokiem pokój i wskazał na jego środek.
- I tak będziemy musieli odsuwać meble od ścian, jak chcemy je dokładnie pomalować.
Usmiechnąl sie lekko, patrząc pełen podziwu na chłopaka, z komodą na ramieniu.
- Jak.. skąd..?
Nie umiał posklejać zdania. Tori był naprawde silny, nie to, co wychudzony, czerwonooki chłopak.

Tori

- Hmm? - odstawił komode na podłogę i spojrzał na chłopaka - Co cię tak dziwi? - podszedł do niego bliżej patrząc mu prosto w oczy.
"Jest nawet przystojny..." pomyślał chwile, ale szybko urwał tę myśl

Lan

Lan przeanalizował wzrokiem całe ciało chłopaka od stóp do głowy. Był na prawdę dobrze zbudowany. Niższy wyraźnie poczerwianiał tak wpatrując sie w niego. Miał nadzieję, że tamten tego szybko nie zauważy.
- Miałem na myśli, że jesteś bardzo silny. Czym sie zajmujesz?
Zapytał, tym razem już płynnie. Usiadł wygodniej wymachując lekko nogami, które zwisały z biurka, na którym ten wciąż siedział.

Tori

"Czy on pożerał mnie właśnie wzrokiem?" ta myśl przeleciał szybko przez jego głowę
- Przez dłuższy czas pracowałem na budowie, potem jako techniczny głownie do noszenia sprzętu, trochę jako mechanik. Co się dało. Wczoraj zrezygnowałem z pracy w jednej z firm przeprowadzkowych. Jak tak teraz patrze to trochę tego było. - podrapał się jedną ręką po głowie, a druga schował do kieszeni - A ty? Pracujesz gdzieś?

Lan

Spuścił głowe wpatrując sie w podłoge. Po dłuższym zastanowieniu powiedział w końcu:
- Ja.. nie. Wciąż na utrzymaniu rodziców. Chyba nigdy do końca się nie usamodzielnie.
Westchnął cicho, wzruszając ramionami.