Ukryte pokoje, kurz i The Times OFFTOP

Tori

Całowali się tak przez dłuższą chwilę. Tori w końcu oderwał się od jego ust i puścił podbródek. Uwolnił go z objęć i przejechał językiem po swoich lekko wyschniętych teraz ustach. - Sorki jeżeli przesadziłem.

Kim Yonghim

Yonghim chcial sie obrocic, sprawdzic czy Shinichiro jeszcze tam stoi, ale zatrzymal sie w polowie drogi.
- Jest jeszcze? - zapytal.
Spojrzal mu w oczy ciekawy co Saito wlasciwie teraz mysli.

Tori

Odwrócił się twarzą w stronę gdzie stał ów chłopak. Zmarszczył groźnie brwi i pokazał stojącemu środkowy palec. - Nie, właśnie odchodzi. - opuścił dłoń i zwrócił się znów twarzą do jego przyszłego modela.

Kim Yonghim

Yonghim nie potrafil powstrzymac usmiechu, kiedy patrzyl jak odchodzi. Usmiech triumfu nie schodzil z jego twarzy, gdy zwrocil sie do Saito.
- To co, mozemy powrocic do tematu twoich rysunkow? Nadal nie wiem czy jestes wystarczajaco dobry w te klocki.
Wzrok co chwile wedrowal mu w strone ust chlopaka mimo, ze usilnie probowal go utrzymac na oczach Saito.

Tori

- W starej sali na drugim piętrze jest kilka moich starych prac, możemy pójść je zobaczyć. - schwał długopis do kieszeni i wskazał ręką budynek za sobą.

Kim Yonghim

Yonghim doskonale wiedzial co oznaczala ta propozycja i choc rozum mowil nie, to nie w twoim stylu, jakos nie chcial go sluchac. Trzeba bylo tylko zadbac o pozory. Wzruszyl ramionami i zaczal isc we wskazanym kierunku, zostawiajac Saito za soba.
- Nalezysz do jakiegos klubu? Macie pracownie z ogromna iloscia arkuszy, pedzli, farb i takie tam? Obejrzal sie za siebie udajac zaciekawienie.

Tori

- Nie należę do żadnego klubu. - ruszył za nim - Używałem tej pracowni zanim zacząłem tutaj uczęszczać na zajęcia. Potem jakoś przestałem przychodzić, a to pomieszczenie stało się pewnego rodzaju graciarnią. - szedł obok niego patrząc wciąż przed siebie - Większość moich prac zostało wyrzuconych albo po prostu wyblakły.

Kim Yonghim

- Skoro zostaly wyrzucone, to moze nie byly tak dobre? - droczyl sie z nim. - Prowadz - dodal, gdy juz weszli do budynku i odsunal sie, by go przepuscic w waskim korytarzu.

Tori

- Bo nie były. - wszedł pierwszy i skierował się w kierunku schodów - Nie byłem zadowolony z żadnego z nich. Pozbawione emocji, nudne. Dobry Panie M.! - zwrócił się do sprzątającego staruszka.
- Dzień Dobry Tori! Wracasz na stare śmieci? - zaśmiał się wesoło.
- Tak jakby. Nadal mam klucze od wejścia więc jak pan skończy może iść do domu i odpocząć.
- Naprawdę? A już myślałem że je wyrzuciłeś! No dobrze, nie zatrzymuje was.
- Jakby co to nas tu nie było.
- Kogo? - rozejrzał się i zaśmiał.
- Dzięki staruszku. - odwrócił sie do chłopaka - Za mną. - ponownie ruszył ku schodom.

Kim Yonghim

Jakby co to nas tu nie bylo? Adrenalina podskoczyla mu w momencie, w ktorym to uslyszal. Nie zada juz ani jednego pytania, postanowil, nawet we wlasnych myslach.
Podazyl za nim bez slowa sprzeciwu. Mial ochote sie na niego rzucic, tu i teraz. Albo lepiej, zeby to on rzucil sie na niego. Fantazja podsuwala mu interesujace obrazy, ktore znalazly swe odbicie tam, gdzie nie powinny. Przynajmniej nie na razie.

Tori

Weszli na drugie piętro i skierowali się do długiego korytarza. Zaczął grzebać w kieszeni w poszukiwaniu czegoś. Z jego notatnika wyleciał jedna z luźnie włożonych kartek.

Kim Yonghim

Yonghim sie nie odzywal. Jego uwage zwrocil spadajacy na podloge rysunek. Podniosl go szczesliwy, ze Saito nie zwracal na niego uwagi. Na widok szkicu otworzyl oczy ze zdziwienia. Nie znal sie, ale to wydawalo sie ...naprawde dobre. Dyskretnie wsunal papier do swojej torby uwazajac, by sie nie pogniotl.

Tori

Chłopak wyciągnął z kieszeni pęczek kluczy i otworzył nimi drzwi na samym końcu korytarza. - Nie zdziw się. Nigdy tu nie sprzątałem. - popatrzał w jego stronę na chwilę i wszedł do środka.

Kim Yonghim

Yonghim postanowil podjac gre. Wszedl do srodka nie wiedzac czego sie spodziwewac.
Pomieszczenie okazalo sie byc sredniej wielkosci klasa, z ktorej usunieto wiekszosc lawek. W jednym z katow w bezladnym porzadku staly sztalugi, przykryte przezroczysta folia. Obok, pod sciana z tablica, staly niskie szafki. Czesc szuflad byla wysunieta i rzeczywiscie byly tam farby, pedzle i inne przybory, ktorych znaczenie znaja tylko plastycy. Po drugiej stronie stalo kilka krzesel i stolikow. Po chwili Yonghim zorientowal sie, ze folia pokryta jest tez cala podloga. Zbieral sie na niej niewiadomo iluletni kurz. Yonghim zostawial za soba slady jak w sniegu. Obrocil sie i spojrzal na Saito stojacego w drzwiach, unoszac brwi.

Tori

Prawie wszystko wyrzucili. - Rozejrzal się po pomieszczeniu. Wszedł zamykając za sobą drzwi i kładąc swój zeszyt na górę papierów obok niego. - Chodź- podszedł do ogromnej szafy o przesunął ją ukazując kryjace się za nią drzwi.-- Ciekawe czy ktoś z tych idiotów je znalazł.- przejechał po nich ręką scierajac kurz