Ukryte pokoje, kurz i The Times OFFTOP

Kim Yonghim

- Co to, kurwa, Hogwart jest?! Narnia? - wymsknelo mu sie.
Parsknal smiechem. Ten caly Saito wiedzial jak dzialac na wyobraznie. Cholerne drzwi do innego swiata. Co sie w nim stanie pozostanie za nimi, mial nadzieje. Wszedl za nim nie wachajac sie.

/Wez nie wymuszaj na mnie opisow, Tori, to Ty mnie prowadzisz to jakiejs cholernej krainy czarow. Przynajmniej mow gdzie wchodzisz =,=" kurde, no/

Tori

- Narnią tego nazwać nie można. - uśmiechnął się niezauważalnie i utworzył drzwi wchodząc do środka. (przez ściany przechodzisz? xDD kurwa, nawet drzwi nie otworzyłem a ty wchodzisz xD ) Pomieszczenie było niewiele mniejsze od poprzedniego. Po prawej stronie były duże okna zasłonięte kremowymi zasłonami przez które przechodziły wiązki nikłego światła. Wszędzie stały różnej wielkości sztalugi zakryte kawałkami materiału. W samym środku stało kilka krzeseł, wysoki taboret, sztaluga z zakrytym płótnem i szafka z której wręcz wysypywały się najróżniejsze przybory malarskie. Na podłogach porozkładane były jakieś stare gazety pobrudzone głównie farbą. Wszystko to było pokryte kurzem co dodawało uroku temu tajemniczemu miejscu.
Wpuścił chłopaka do środka i zamknął za nimi drzwi.

Kim Yonghim

Yonghim rozejrzal się.
- Rozumiem, że nie znaleźli?
Obszedł pomieszczenie rysując palcem wzory w kurzu pokrywającym meble. Prześlizgnął wzrokiem po Saito wchłaniając nastrój.
- To miejsce ma swój urok - powiedział zbliżając się do sztalugi z zamiarem odkrycia obrazu.

Tori

- Tylko dwie osoby wiedziały o istnieniu tego miejsca. Nikt nie zagląda prawie w to skrzydło. - podszedł do taboreta przy sztaludze i usiadł na nim - Ten jest niedokończony. - wskazał palcem na zakryty obraz na sztaludze.

Kim Yonghim

Yonghim chciał zapytać kto jeszcze je zna. Nie był jednak pewny czy powinien pytać. Nie planował przecież dłuższej znajomosci, prawda?
Ostrożnie, żeby nie wzbić tumanów kurzu, zsunął materiał.

(Nosz kurde nie wiem co ja tam zobacze, to twoj obraz!)

Tori

Na płótnie widniały lekko zarysowane kontury widoku miasta, w jakim się znajdowali, z perspektywy osoby stającej na brzegu wysokiego budynku. Większa część obrazu już pokolorowana pastelami suchymi połączonymi z farbami. W tle wieżowców widoczny był nikły wschód słońca. Skończone fragmenty zawierały zdumiewające szczegóły. - I co? - zapytał ziewając.

Kim Yonghim

Spojrzał z dystansu, po czym zbliżył się, prawie dotykąjac obrazu nosem. Pokiwał głową z uznaniem. Za nic nie przyznałby, że jest zszokowany. Rysowane pastelami detale dodawały surrealności panoramie miasta.
- Całkiem niezły. A to, co szkicowałeś na ławce? Chcę zobaczyć.
Podskoczył obracając się do Saito i czekając z uśmiechem.

Tori

- Zostawiłem zeszyt przy wejściu, poczekasz tutaj? - wstał i zbliżył do chłopaka patrząc na niego z góry.

Kim Yonghim

- Ale chyba mnie tutaj nie zamkniesz? - Roześmiał się.

Tori

- Nigdy nie wiadomo. Nie wiesz czy nie jestem jakimś psycholem. - przekrzywił lekko głowę schylając ją ku chłopakowi i wkładają ręce do kieszeni

Kim Yonghim

- Zaryzykuję - bezwiednie oblizał usta.

Tori

- Pff - zakrył ręką usta i zaśmiał się delikatnie - Nie powinieneś tak wszystkim ufać bo mogą cię wykorzystać. - poczochrał go po głowie - Dosłownie. - nachylił się i złączył swoje usta z jego.

Kim Yonghim

Zamknął oczy i przysunął się bliżej, kładąc dłonie na biodrach Saito. Adrenalina dodawała pikanterii - zawsze to wiedział, ale związek z Shinichiro sprawił, że na kilka dobrych miesięcy o tym zapomniał. Teraz znów czuł, że żyje.
- Zdarza się, że nie mam nic przeciwko - powiedział, na chwilę się odrywając od Saito i przygryzł delikatnie jego wargę.

Tori

- Hmm - mruknął - Niemądrze. - znów wpił się w jego usta tym razem penetrując ich wnętrze językiem, jednocześnie kładąc rękę na jego podbródku.

Kim Yonghim

Odpłynął. Totalnie. Jedną dłonią sunął po plecach Saito. Drugą sięgnął do jego szyi, wplatając palce we włosy.